వేయి పడగల నీడలో నేను. -1

విజయవాడ లో సత్యనారాయణ పురంలో ఒక గ్రంధాలయం ఉండేది రైల్వే స్టేషన్ దగ్గర (ఇప్పుడు లేదు లెండి. లేనిది రైల్వే స్టేషన్ , గ్రంధాలయం కాదు ). అక్కడ చాలా పుస్తకాలు చదివాను. వాటిలో నా దశ తిరిగి ఒక రోజు చలం గారి "మ్యూజింగ్స్" చదవడం తటస్తించింది. తరువాత నేను అనంతపూర్ వెళ్ళడం జరిగింది. ఆ తర్వాత మరి మామూలు పుస్తకాలు చదవలేదు. ఏది చదివినా ఆ పుస్తకంతో పోల్చేవాడిని. తక్కువే అనిపించేది. ఇక ఇలా లాభం లేదని విశ్వనాధ గారిని తగులుకొందాం అనుకొన్నా. అదృష్టం కలిసొచ్చి అనంతపూర్ లో బుక్ ఎగ్జిబిషన్ లో "వేయి పడగలు" దొరికింది. వినడం ఐతే చాలా విన్నాం ఆ పుస్తకం గురించి , కాని ఎలా వుంటుందో తెలియదు. తీరా కొన్నాక చదవలేదంటే(అసలు భయం చదవలేమేమో అని) అవమానం. కొందామంటే ౪౦౦ (400). సరే ఏదైతే అదే అవుతుందని కొన్నాను. కాలేజ్ లేదు, కాంటిన్ లేదు, చదువు లేదు, సంధ్య లేదు, పగలు లేదు, రాత్రి లేదు, ఉదయం లేదు, సాయంత్రం లేదు, నాలుగు రోజుల తర్వాత యజ్ఞం పూర్తి అయ్యింది.
అప్పటి దాకా ఒక అలౌకిక లోకంలో తిరిగిన నన్ను అక్కడి వాళ్ళు తరిమేసారా అనిపించింది. వేణుగోపాల స్వామి కల్యాణం జరిగి సంవత్సరం ఆయినా కాలేదు, అప్పుడే నన్ను పంపించేసారే అనిపించింది. ఇక్కడే గుండేటిలో పడి చావనయినా చస్తాను కాని నేను వెళ్ళాను అని అరవాలనిపించింది. కాని ఊరిలోఎవరు లేరు, అందరు ధర్మారావు గారి పెళ్ళికి బెజవాడ వెళ్ళారు.
అలా వదలలేక , వదిలి వెళ్ళలేక, అశ్రు నయనాలతో సుబ్బన్న పేట ని వదిలి అనంతపూర్ JNTU హాస్టల్ లో వాలాను.

(ఇంకా ఉంది. )

కొసమెరుపు :

"మ్యూజింగ్స్" నేను రండు చాప్టర్ లే చదవడం జరిగింది. ఎందుకంటే అది మనది కాదు. రెండవ రోజు కి లైబ్రరి లో మరి దొరకలేదు. అందుకే వేయి పడగలు కొనుక్కున్నధైనా ఏక బిగిన చదివేసాను.